Geskied en overleefd

Hola allemaal. Er moesten even weer een aantal dagen over gaan, voordat ik deze blog kon schrijven over mijn leuke weekend in Jasper! Ik heb genoten en even was het alsof te tijd stilstond. Helaas kwam ik zondagavond weer in de keiharde realiteit en moest er weer ontzettend veel gedaan worden. Vandaar dat mijn blog nu pas komt.

Vrijdagavond ben ik uit mijn broek gescheurd. Ja,ja, een heuse grote scheur zit er in mijn broek ter hoogte van mijn knie. Hoe dat komt? Vrijdagavond ben ik samen met 50 andere flatgenoten (en heel veel exchange studenten) naar Jumping XL 360 geweest. Super leuk! Veel trampolines en 'valzakken' of iets dergelijks. Je kunt dan van een muurtje of trampoline in zo'n grote zak springen en dan val je naar beneden. Snap je wat ik bedoel? Hoe dan ook, het was super leuk, maar het heeft mij wel mijn broek gekost. Ik heb nu tenminste wel een geldige reden om te gaan shoppen in mijn vakantie volgende week! Het was een zeer vermoeiende, maar zeer geslaagde avond

Zaterdag ging om 5.00 de wekker. Bah, wat was dat vroeg zeg! Met veel moeite ben ik mijn bed uitgekomen. Het scheelde dat mijn koffer al klaar stond en ik alleen nog maar mijn toiletspullen moest inpakken. Om 6.30 zijn we de deur uitgestapt, richting de bus die bij de universiteit op ons stond te wachten. Om 7.00 hebben we het schoolterrein verlaten en waren we onderweg naar Jasper. Helaas was er iets mis met de bus, waardoor we nog van bus moesten wisselen. Gelukkig had de buschauffeur dit al gemerkt toen hij onderweg was naar de universiteit, want hierdoor hebben we geen pech gekregen op de snelweg of in de bergen. 

De reis duurde ongeveer 3,5 uur en hoe dichter we bij de bergen kwamen, hoe mooier het werd. Check de foto's! Het was adembenemend. Onderweg hebben we veel wilde dieren gezien: een roedel wolven, berggeiten, elanden etc. Wauw!

Eenmaal in Jasper had ik helemaal niet door dat we er al waren. Het was een gezellig knus dorpje, omringt door bergen, terwijl ik een stad had verwacht. Maar dat maakt helemaal niets uit. Juist het dorpje brengt extreem veel sfeer en je voelt je je er erg veilig. We zijn gelijk doorgegaan naar het gebied waar onze eerste activiteiten op ons stonden te wachten.

Het was een groot, bevroren meer midden in de bergen (de weg er naar toe was erg eng: ik heb zelfs een tijdje met mijn ogen dicht gezeten haha). Het was prachtig. de sneeuw, de bergen, de bebouwing, een en al pracht. Ik heb een tijdje op de grond gezeten en gewoon vooruit gestaard. Wauw. 

Op het meer hebben we dogsledding gedaan. Dat is dat je in een 'bak' zit en iemand anders achterop staat en je wordt getrokken door 6 honden. Een vriendin van mij zat in de bak en ik stond samen met de begeleider achterop. Dogsledding moest ik sowieso eenmaal in mijn leven gedaan hebben en het was geweldig! Zo intens leuk om te doen. Daarna hebben we nog een stukje gewandeld met speciale sneeuwschoenen, maar dat stelde niets voor. We hebben maar een stukje van 100 meter gelopen en toen hadden we besloten dat schaatsen toch een stuk leuker is. Dus op naar de schaatsen. 

Rond een uur of 3 zijn we naar het hotel gegaan. Wat een prachtig hotel was dat! Ik moest een kamer delen met een vriendin, maar dat was niet erg. Het was super gezellig! We hadden elk een kingsize bed met 2 matrassen, 3 dekens en een heleboel kussens (ik voelde me net de prinses op de erwt). Voor het eerst in een hele tijd heb ik daadwerkelijk TV gekeken! In de kamer was ook een bad aanwezig, maar helaas was ik te moe om in bad te gaan. In het hotel waren ook 3 jacuzzies en een sauna aanwezig, maar daar ben ik niet heen geweest. Ook hier was ik te moe voor, maar als ik de verhalen hoor, ben ik heel blij dat ik er niet heen ben geweest. Het blijkt dat het daar erg vies was.

Om 19.00 hebben we met zijn allen bij een restaurantje gegeten. Ik had een lekkere burger besteld, maar lekker was het helaas niet. Het vlees was aangebrand en zwart. Omdat we al 1,5 uur moesten wachten op het eten, heb ik de burger maar gedeeltelijk gegeten en een gedeelte zonder het vlees. De patat was trouwens wel erg lekker! 

's Avonds, na het eten, heb ik een hele gezellige meidenavond gehad met 3 goede vriendinnen. We hadden een maskertje opgedaan, Say yes to the Dress gekeken en natuurlijk lekkere chips erbij! Daarna heb ik heerlijk geslapen, want.... de volgende dag skiën!

We moesten weer vroeg opstaan, maar dat hadden we er allemaal voor over. Om 8.30 waren we onderweg naar het skigebied. Het uitzicht was wonderbaarlijk mooi! Met mijn basis ski gingen we van de 'baby berg' af (lees: 10 meter hoogteverschil, afdalend in 100 meter). Het was super leuk een heel gezellig! 

Maar toen, toen heb ik de grootste fout van mijn leven gemaakt (hahah, nu kan ik erom lachen, maar toen niet!). Ik had mij laten overhalen dat we wel een klein stukje de berg op konden (lees: 150/200 meter). Ik dacht "Dat kan ik wel aan", een klein stukje omhoog, niet al te stijl naar beneden etc. De lift ging 50 meter omhoog, 150 meter, 350 meter en voor dat we het wisten zaten we helemaal op de top van de berg!! Zo'n kilometer verschil! Dat konden we niet aan! Maar ja, we konden niet meer terug. We gingen een klein stukje proberen, maar toen we beiden vielen, wisten we dat we terug moesten. Alleen zou dit niet goed komen. Daarom hadden we maar de hulp gevraagd van de skipatrouille. Zij hebben ons een heel stuk naar beneden geholpen. Halverwege zeiden ze dat iemand anders het van hen zou over nemen en ons naar beneden zou begeleiden. Maar toen de andere man kwam, vertelde hij dat we recht naar beneden moesten: dat konden we wel 'dat was makkelijk'. We gingen alleen naar beneden, maar daar ging het mis. Ik ben heeel hard gevallen. Mijn knie deed extreem veel pijn en ik dacht even dat ik hem gebroken had. Maar na een tijdje kon ik alles goed bewegen en kon ik er weer op staan. We zijn onze weg naar beneden gevolgd, waar ik ook tienduizend keer ben gevallen. Maar alleen deze ene keer deed pijn. Eenmaal beneden heb ik mijn spullen ingeleverd en heb ik genoten van een kop thee en het uitzicht. Gelukkig gingen we na een half uurtje alweer weg. Wat een pijn zeg! 

Ik de bus terug heb ik mijn knie gekoeld, omdat deze extreem veel pijn deed. Maar omdat we zo gefocussed waren op mijn knie, merkte ik niet dat er ook iets mis was met mijn enkel. Die had de klap ook goed te pakken gekregen, maar dat voelde ik pas nadat we 2 uur in de bus hadden gezeten. Zondag heb ik goed last gehad van mijn voet, maar inmiddels gaat het een heel stuk beter! Mijn knie en enkel zijn bond en blauw, maar ze doen geen pijn meer en ik kan er bijna alles weer mee. Ze vinden het alleen nog niet zo fijn als ik snel ga lopen of wanneer ik iets zwaarders til. Dus ik houd nog maar even goed rust met mijn voet.

Het fijne is, ik heb het overleefd en ik heb zeker geleerd van de berg! Ik heb een intens leuk en gezellig weekend gehad, waar ik herinneringen heb gemaakt die ik nooit meer zal vergeten!

Omdat ik even geen goed eind weet voor mijn blog, eindig ik weer met een quote: "What doesn't kill you makes your stronger".