Even weer een update

Hoi allemaal, hier ben ik weer. Het is alweer een kleine week geleden dat ik iets geschreven heb en daarom is het de hoogste tijd dat ik weer even wat van mij laat horen. Ik heb trouwens ook weer een paar foto's geüpload over de omgeving en de universiteit.

Deze week ik erg rustig verlopen en ik heb eigenlijk niet zo heel veel beleefd. Donderdag heb ik kennis gemaakt met mijn nieuwe kamergenoot en dat was super leuk! Ze blijkt ook in het uitwisselingsprogramma te zitten: het zelfde programma als waar ik in zit. Super leuk! Ik herkende haar eerst alleen niet en zij mij wel, dus dat was een beetje awkward. Maar dat konden we heel snel vergeten, want we hebben het erg naar onze zin. 

Het fijne is dat mijn nieuwe kamergenoot ook erg schoon is, dus ik hoef mij niet druk te maken over vieze taferelen die ik aantrof toen ik net in mijn kamer kwam! Dat scheelt mij toch een hoop stress! Ze leeft alleen wel in een totaal ander ritme als ik, maar daar komen we samen wel uit. Gister overrompelde ze mij: ze had een cadeautje voor mij. Ik heb een haarband gekregen en een etui, beide in Zuid-Koreaanse stijl (ze komt uit Zuid-Korea)! Het is zo mooi en zo intens lief. Ik heb mij 10000 keer verontschuldigd dat ik geen cadeautje had, dus ik ga deze week maar naar de Nederlandse supermarkt om een typisch Nederlands cadeautje te kopen. 

Het blijkt wel dat ze niet kan koken. In de residence in Zuid-Korea blijken geen keukens te zitten, waardoor ze nooit heeft leren koken. Ze weet zelfs niet eens hoe je rijst kookt! Ik heb maar aangeboden om haar te leren koken, wat ze heel graag wil. Vandaag heeft ze een hapje van mijn macaroni gegeten en ze staat erop dat ik het haar leer. 

Verder heb ik vandaag voor het eerst in twee jaar weer op ijs gestaan met schaatsen aan! Oh, het was zo intens leuk. Ik moest er wel weer even inkomen, maar al snel was het alsof ik gister voor het laatst geschaatst heb. Het leuke van op zaterdag schaatsen is dat het gratis is (inclusief schaatsen huren). Volgende week ga ik maar weer.

Aan het begin van de middag was er een vloer bijeenkomst, waarin het de bedoeling was dat de alle bewoners van de 6e verdieping aanwezig waren (ongeveer 90 mensen). We waren uiteindelijk met 20. Het was leuk om mijn vloergenoten te zien, maar niemand heeft echt met elkaar gepraat (jammer!). 

Morgen ga ik weer naar de kerk. Dit keer ga ik alleen, want de jongen van vorige week bezoekt nu een andere kerk. 'S middags ga ik tegen alle regels in sportkleding kopen! Je zult wel denken: "Margriet, sportkleding en sporten? Dat moet een grap zijn!". Nou nee, maandag ga ik voor het eerst sinds jaren weer sporten. Goed voor de lijn en goed voor de gezondheid. Ik ben benieuwd! 

Natuurlijk gaat het hier ook niet altijd even goed en ben ik ook niet altijd even blij. Laatst stond me er toch een berg afwas, maar de kaboutertjes kwamen niet opdagen nadat ik ze een half uur heb staan roepen. Tssss.... Nee, dat wou ik niet vertellen. Helaas is Fladde deze week overleden. Tranen met tuiten heb ik gehuild, een hele oceaan vol. En af en toe moet ik heus nog wel een traantje laten. Het idee dat hij niet op mij wacht als ik thuiskom is slopend, maar ja je kunt er niets aan doen. 

Ook het begin in Canada is niet altijd even makkelijk geweest. De eerste twee weken heb ik extreme heimwee gehad en was ik ziek. Gelukkig is dat helemaal over, maar het verdriet van Fladde hakt er weer in. Het moet even verwerkt worden, maar dan kunnen we weer verder. Het scheelt een hele hoop dat ik zo'n leuke kamergenoot heb!

Ik wil mijn verhaal dit keer afsluiten met een mooie quote:

"Wherever my story takes me, however dark and difficult the theme, there is always some hope and redemption, not because readers like happy endings, but because I am an optimist at heart. I know the sun will rise in the morning, that there is a light at the end of every tunnel." Michael Morpurgo